امروزه با پیشرفت تکنولوژی نورد و اتوماسیون بالا از نظر کنترل درجه حرارت و سرعت سرد کردن و بهره‌مندی از سیستم (ترمکس) این امکان بوجود آمده است که از شمش‌های با کربن معادل پائین بتوان فولاد نوع A-4 (آج 500 یا S500) را با مقاومت کششی 6500 کیلوگرم بر سانتی‌مترمربع و بالاتر را با قابلیت جوش‌پذیری و مشخصات مکانیکی مطلوب همراه با شکل‌پذیری (Ductility) مناسب تولید نمود که کاربرد مناسب آن در بتن مصلح اقتصادی‌تر، بهینه‌تر و نهایتاً شامل آسیب‌رسانی کمتری به محیط زیست می‌باشد.

در این تکنولوژی که در نقاط مختلف دنیا از آن استفاده می‌شود، دمای میلگرد بعد از طی کردن آخرین مرحله نورد، با عبور از داخل نازل‌های آب به سرعت کاهش می‌یابد. در چنین شرایطی فولاد میلگرد در قسمت‌های بیرونی تغییر فاز داده و شبکه کریستالی آن به مارتنزیت تبدیل می‌شود ولی پس از اینکه آرماتورهای برش‌خورده روی بستر خنک‌کننده قرار می‌گیرند، حرارت مرکزی، این فاز را متعادل نموده و در نتیجه میلگرد در سطح بیرون تا عمق کمی دارای جنس سخت بوده ولی قسمت بیشتر عمق دارای فاز فریت – پرلیت خواهد بود که ساختار انعطاف‌پذیری دارد و این تغییرات ساختاری موجب بالا رفتن استحکام میلگرد تولیدی می‌گردد.

از سال 2003 با افزایش نگرانی‌ها پیرامون طراحی سازه‌های مقاوم‌تر در برابر زلزله و استفاده از فولاد گرید 500 (S500) در بتن مصلح، مراجع صاحب صلاحیت در صنعت ساختمان و همچنین دپارتمان‌های ساختمان و مسکن تحقیقاتی را انجام دادند که بر آن اساس دست‌اندرکاران صنعت ساختمان را از خصوصیات این مصالح و عملکرد خوب آن آگاه کردن.

در ایران نیز از تیر ماه 1392 اداره کل استاندارد ملی ایران پس از بررسی های فراوان و تجدید نظر در استاندارد های قبلی ، استفاده از میلگرد S500 و S520  را مجاز دانسته و شاخص های آن را بر اساس جدول زیر در استاندارد ملی ایران به شماره ISIRI3132  ارائه نموده است .

بازدیدها: 642